Για τι πράγμα μιλάω όταν μιλάω για το τρέξιμο

Για τι πράγμα μιλάω όταν μιλάω για το τρέξιμο

του Χαρούκι Μουρακάμι

Μετάφραση: Βασίλης Κιμούλης

D εν ξεκίνησα να τρέχω επειδή κάποιος μου ζήτησε να γίνω δρομέας. Όπως δεν έγινα μυθιστοριογράφος επειδή κάποιος μου ζήτησε να γίνω μυθιστοριογράφος. Μια μέρα, έτσι στο άσχετο, μου ήρθε να γράψω ένα μυθιστόρημα. Και μια μέρα, έτσι στο άσχετο, άρχισα να τρέχω - επειδή απλώς το ήθελα.

Το 1982, αφού πούλησε το τζαζ μπαρ του "Peter Cat" για ν' αφοσιωθεί στο γράψιμο, ο Χαρούκι Μουρακάμι αποφάσισε ν' αρχίσει να τρέχει, ώστε να έχει την αντοχή να γράφει μέχρι τα βαθιά γεράματα. Και τώρα, ύστερα από δεκάδες μαραθωνίους, και πολλά μυθιστορήματα, αναλογίζεται την επίδραση που είχε το τρέξιμο στη ζωή και κυρίως στο γράψιμό του. Μέσ' από το θαυμαστό φακό ενός αθλήματος αναδύεται ένας χείμαρρος από αναμνήσεις: η καταλυτική στιγμή που αποφάσισε να γίνει συγγραφέας, οι μεγαλύτεροι θρίαμβοι αλλά κι οι απογοητεύσεις του, το πάθος του για τους δίσκους βινυλίου, και, μετά τα πενήντα, η αναπόφευκτη φθορά της ηλικίας και η επώδυνη συνειδητοποίηση της ωριμότητας.

Το πιο προσωπικό βιβλίο του συγγραφέα, στο οποίο οι φανατικοί αναγνώστες του θα δουν το εκπληκτικό σύμπαν του μεγάλου συγγραφέα Μουρακάμι μέσ' από τα μάτια του ερασιτέχνη δρομέα Μουρακάμι.